Geluk door(dat) ongeluk bestaat
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
04 Februari 2016 | Chili, Santiago de Chile
De kleur van het groen na de regen. De weidsheid van de oceaan. De verwondering van een kind. Een diep gesprek met vriendinnen. Wegkruipen in de armen van je geliefde.
Sommige momenten doen je beseffen hoe eindig momenten zijn, en hoe eindig wíj zijn, en hoeveel we ondanks dat toch zo gezegend zijn. Maar juist het besef van de kortheid van dat moment, maakt het moment meer intens. Dat brengt een extra gelaagdheid in het geluk aan. Want ik kan genieten van dat groen, omdat het normaal gesproken bedekt wordt door de smog. Ik kijk vanaf mijn appartementje uit op gebouwen; daardoor geeft de oceaan zoveel lege ruimte om over uit te staren. Ik vergeet vaak zélf het bijzondere uit het leven te herkennen, en besef door de verwondering van een kind dat dingen misschien niet zo normaal zijn zoals ze altijd lijken. Ik ben vaak teleurgesteld doordat ik mensen niet goed begrijp. En vaak meer nog, als mensen geen moeite lijken te doen om mij te begrijpen. Op dat moment dat het wél gebeurd, voel je hoe belangrijk die diepe connectie is. En hoeveel ik onbewust verlangt heb naar de veiligheid en warmte van een man.
Waar halen wij geluk uit? Uit wat wij hebben, of uit wat wij niet hebben? Ik denk dat beiden nodig zijn, om geluk te beseffen. En geluk is iets wat enkel echt ervaren wordt, als het gepaard gaat met het besef van de mogelijke afwezigheid ervan.
Ik besef mijn kleinheid als ik weer eens op het nippertje ontsnapt ben aan een ongeluk op de fiets; en geniet intens als ik hard van een berg afga en ik níet val. Of als ik thuiskom in mijn appartementje na een avond werken op de straat; waar de daklozen waarmee ik werk, voor de nacht hun ‘ruco’ opbouwen; dat is een hutje van karton en golfplaten, of enkel een matras op de grond. Ik besef mijn rijkdom aan gezonde relaties en Gods bescherming op mijn nietige leventje als ik werk met de jongens van de straat in het dagcentrum. Ik begrijp niet waarom zij door dingen heen moesten gaan als; familiemoord, ziekte, verlies van ouders op jonge leeftijd, opgroeien in een omgeving van armoede en delinquentie... en waarom God mij daarvoor spaarde. Het zijn de verhalen van andere mensen, de geschiedenis die ik uit de Bijbel leer, en Jezus’ kijk op het leven; die mij helpen om het perspectief op goede dingen in het leven te behouden, en ook op de moeilijke dingen.
Afgelopen week zijn de studenten voor de nieuwe zendingstraining aangekomen. En in plaats van een deelnemer, ben ik dit jaar een mentor en een leraar. Wat is er weer veel gebeurt in een jaar. Want het is alweer een dik jaar geleden dat ik hier in Chili aankwam! Het is een zegen om nu mijn ervaring en lessen te delen met jonge mensen die honger hebben naar meer van God. En het maakt mij diep dankbaar als ik denk hoe God bij mij deze training vorig jaar, naast mijn tijd in Zuid- Afrika en in Ecuador, gebruikt heeft om mij te laten struikelen, en ook weer op mijn voeten te zetten. En om nu weer omhoog te mogen klimmen! En om vanaf bergtoppen uit te kijken over de valleien die achter mij liggen, en waarschijnlijk voor mij; en waarlijk te kunnen zeggen dat God goed is. Juist doordat ik de valleien mocht leren kennen; die van mijzelf, en die van anderen, kan ik nu zien dat ik op een bergtop sta.
En hier zit ik dan. Vanaf mijn appartementje op 11 hoog, uitkijkend op bergtoppen die achter Santiago oprijzen. Ik mag vrienden hebben over de hele wereld; mijn lieve familie en bemoedigende trouwe vrienden in Nederland, mijn Canadese huisgenote, mijn Latijns- Amerikaanse vrienden en bekenden; mijn Zuid- Afrikaanse, Australische, Zwitserse, Duitse en Nederlandse collega’s, en natuurlijk mijn Chileense vriend; ik weet mij meer dan rijk in relaties. Met al die kerken, en de prachtige mensen die ik daar heb leren kennen, weet ik mij rijk in broers en zussen in het geloof.
Maar vooral weet ik mijn zo rijk door Gods genade in mijn leven. Hoe Hij mij elke keer weer met mijzelf confronteert, en hoe Hij mij wil laten zien hoe ik dieper kan liefhebben, grondiger kan vergeven, en over mijn vastgeroeste trots en ijdelheid kan heenstappen… En bovenal; hoe perfect Hij daarin is. Als ik bedenk dat alles wat perfect, mooi, liefdevol en goed is; samenkomt in Jezus, wil ik graag heel dicht bij Hem zijn. Ik wil groeien, en leren om meer op Hem te lijken.
Dat is één van de redenen dat ik weet dat mijn plaats nu hier is, vandaag op deze dag. In Chili, in zending. Ik hoor nu hier, in het avontuur en de uitdaging van het leven in een ander land. Met het steeds weer tegen nieuwe culturele verschillen aanlopend, met het leren communiceren met een man (en dan ook nog een Chileense), met het leven van giften, met het dealen met vieze smog in mijn straat, met geen respect op de weg voor fietsers, met het leren omgaan met de afstand van mijn geboorteland... Hier scherpt God mijn hart op dit moment. Door alle moeilijke situaties heen, wil Hij mij leren om alleen op Hem te vertrouwen. En dat wil Hij van ons allemaal. Op de plek die Hij vandaag aan ons geeft, waar wij nu zijn, met wie wij nu leven. Geef niet op te leven voor God. Het heeft geen zin te leven voor onszelf, wij hebben niet genoeg diepte om interessant te blijven. Het heeft geen zin te leven voor anderen; er is altijd wel íemand die teleurgesteld in je zal worden. Geef niet op om God te zoeken en te leren voor Hem te leven. Hij zal je rijkelijk belonen. In diepte, in rijkte, in wijdte, in verwondering en in liefde.
Liefs,
Marloes
Sommige momenten doen je beseffen hoe eindig momenten zijn, en hoe eindig wíj zijn, en hoeveel we ondanks dat toch zo gezegend zijn. Maar juist het besef van de kortheid van dat moment, maakt het moment meer intens. Dat brengt een extra gelaagdheid in het geluk aan. Want ik kan genieten van dat groen, omdat het normaal gesproken bedekt wordt door de smog. Ik kijk vanaf mijn appartementje uit op gebouwen; daardoor geeft de oceaan zoveel lege ruimte om over uit te staren. Ik vergeet vaak zélf het bijzondere uit het leven te herkennen, en besef door de verwondering van een kind dat dingen misschien niet zo normaal zijn zoals ze altijd lijken. Ik ben vaak teleurgesteld doordat ik mensen niet goed begrijp. En vaak meer nog, als mensen geen moeite lijken te doen om mij te begrijpen. Op dat moment dat het wél gebeurd, voel je hoe belangrijk die diepe connectie is. En hoeveel ik onbewust verlangt heb naar de veiligheid en warmte van een man.
Waar halen wij geluk uit? Uit wat wij hebben, of uit wat wij niet hebben? Ik denk dat beiden nodig zijn, om geluk te beseffen. En geluk is iets wat enkel echt ervaren wordt, als het gepaard gaat met het besef van de mogelijke afwezigheid ervan.
Ik besef mijn kleinheid als ik weer eens op het nippertje ontsnapt ben aan een ongeluk op de fiets; en geniet intens als ik hard van een berg afga en ik níet val. Of als ik thuiskom in mijn appartementje na een avond werken op de straat; waar de daklozen waarmee ik werk, voor de nacht hun ‘ruco’ opbouwen; dat is een hutje van karton en golfplaten, of enkel een matras op de grond. Ik besef mijn rijkdom aan gezonde relaties en Gods bescherming op mijn nietige leventje als ik werk met de jongens van de straat in het dagcentrum. Ik begrijp niet waarom zij door dingen heen moesten gaan als; familiemoord, ziekte, verlies van ouders op jonge leeftijd, opgroeien in een omgeving van armoede en delinquentie... en waarom God mij daarvoor spaarde. Het zijn de verhalen van andere mensen, de geschiedenis die ik uit de Bijbel leer, en Jezus’ kijk op het leven; die mij helpen om het perspectief op goede dingen in het leven te behouden, en ook op de moeilijke dingen.
Afgelopen week zijn de studenten voor de nieuwe zendingstraining aangekomen. En in plaats van een deelnemer, ben ik dit jaar een mentor en een leraar. Wat is er weer veel gebeurt in een jaar. Want het is alweer een dik jaar geleden dat ik hier in Chili aankwam! Het is een zegen om nu mijn ervaring en lessen te delen met jonge mensen die honger hebben naar meer van God. En het maakt mij diep dankbaar als ik denk hoe God bij mij deze training vorig jaar, naast mijn tijd in Zuid- Afrika en in Ecuador, gebruikt heeft om mij te laten struikelen, en ook weer op mijn voeten te zetten. En om nu weer omhoog te mogen klimmen! En om vanaf bergtoppen uit te kijken over de valleien die achter mij liggen, en waarschijnlijk voor mij; en waarlijk te kunnen zeggen dat God goed is. Juist doordat ik de valleien mocht leren kennen; die van mijzelf, en die van anderen, kan ik nu zien dat ik op een bergtop sta.
En hier zit ik dan. Vanaf mijn appartementje op 11 hoog, uitkijkend op bergtoppen die achter Santiago oprijzen. Ik mag vrienden hebben over de hele wereld; mijn lieve familie en bemoedigende trouwe vrienden in Nederland, mijn Canadese huisgenote, mijn Latijns- Amerikaanse vrienden en bekenden; mijn Zuid- Afrikaanse, Australische, Zwitserse, Duitse en Nederlandse collega’s, en natuurlijk mijn Chileense vriend; ik weet mij meer dan rijk in relaties. Met al die kerken, en de prachtige mensen die ik daar heb leren kennen, weet ik mij rijk in broers en zussen in het geloof.
Maar vooral weet ik mijn zo rijk door Gods genade in mijn leven. Hoe Hij mij elke keer weer met mijzelf confronteert, en hoe Hij mij wil laten zien hoe ik dieper kan liefhebben, grondiger kan vergeven, en over mijn vastgeroeste trots en ijdelheid kan heenstappen… En bovenal; hoe perfect Hij daarin is. Als ik bedenk dat alles wat perfect, mooi, liefdevol en goed is; samenkomt in Jezus, wil ik graag heel dicht bij Hem zijn. Ik wil groeien, en leren om meer op Hem te lijken.
Dat is één van de redenen dat ik weet dat mijn plaats nu hier is, vandaag op deze dag. In Chili, in zending. Ik hoor nu hier, in het avontuur en de uitdaging van het leven in een ander land. Met het steeds weer tegen nieuwe culturele verschillen aanlopend, met het leren communiceren met een man (en dan ook nog een Chileense), met het leven van giften, met het dealen met vieze smog in mijn straat, met geen respect op de weg voor fietsers, met het leren omgaan met de afstand van mijn geboorteland... Hier scherpt God mijn hart op dit moment. Door alle moeilijke situaties heen, wil Hij mij leren om alleen op Hem te vertrouwen. En dat wil Hij van ons allemaal. Op de plek die Hij vandaag aan ons geeft, waar wij nu zijn, met wie wij nu leven. Geef niet op te leven voor God. Het heeft geen zin te leven voor onszelf, wij hebben niet genoeg diepte om interessant te blijven. Het heeft geen zin te leven voor anderen; er is altijd wel íemand die teleurgesteld in je zal worden. Geef niet op om God te zoeken en te leren voor Hem te leven. Hij zal je rijkelijk belonen. In diepte, in rijkte, in wijdte, in verwondering en in liefde.
Liefs,
Marloes
-
04 Februari 2016 - 07:57
Erika:
Wat mooi Marloes.
Als je je hart volgt is het goed.
Veel zegen gewenst!
Warme groet, Erika -
04 Februari 2016 - 09:35
Marleen :
Hey Marloes,
Wat mooi! Wat je zegt/schrijft, wat je doet, wie je bent!
Gods zegen en liefde!
Liefs, Marleen -
04 Februari 2016 - 14:44
Rineke Bleijenberg:
Dag lieve Loes,
Dank voor dit reisverslag. Dat ons gebed maar steeds mag zijn: Niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij!
Dat houdt ons klein en afhankelijk van onze Hemelse Vader. Veel zegen op je werk daar!
Lieve groet van ons uit Soest. -
04 Februari 2016 - 14:46
Klazien:
Geweldig, Marloes! -
07 Februari 2016 - 15:17
Willem V.d. Lek:
Marloes,
Wat een geluk dat wij God hebben leren kennen en zijn liefde door mogen geven aan anderen.
Fijn dat je het naar je zin hebt en je plaats hebt gevonden.
We blijven je altijd steunen en bidden voor je.
Nog een fijne tijd daar de laatste paar maanden voor je weer even naar NL komt.
Willem -
08 Februari 2016 - 10:22
Inka:
WOW -
09 Februari 2016 - 13:26
Gerhilde:
Hoi Marloes,
Dank je voor deze mooie en wijze woorden van waarheid.
God bless!
-
23 Februari 2016 - 13:50
Jorien:
Ha lieve Marloes,
Wat mooi om te lezen dat je een zegen voor een ander mag zijn!
Fijn dat je voor nu je plek hebt gevonden waar je je talenten mag inzetten!
Gods Zegen!!
Liefs Jorien -
24 Februari 2016 - 08:19
Simon Pille:
Ha Marloes,
Wat een mooi bemoedigend verslag. Dank je wel daarvoor.
Veel zegen gewenst ook voor de komende periode!
Groeten Simon
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
