Hallo! Mag ik u iets vragen??
Door: Marloes
Blijf op de hoogte en volg Marloes
09 April 2015 | Chili, Santiago de Chile
Kennen jullie die mensen? Die je dan op straat aan gaan spreken en je iets aan willen smeren. Zo´n boekenabonnement, een verzekering, of één of andere-zielige-dieren-organisatie. Deze mensen zijn meestal goedgeklede lieden, met een mooie glimlach en één of ander uitnodigende trek op hun gezicht. En hoewel ik ze meestal in Nederland negeer, zoals het overgrote deel van de Nederlandse bevolking, voel ik me altijd een beetje schuldig dat ik ze voorbij loop met mijn zogenaamde afspraak of haast.
In Latijns-Amerika is dit anders. Mensen zijn in plaats van taakgericht; relatiegericht, en vinden het over het algemeen juist prettig of fijn om aangesproken te worden op straat. Iets waarvan ik kan leren, want hoe belangrijk is nou eigenlijk míjn planning, terwijl andere mensen misschien iets heel interessants te hebben vertellen? Aan de andere kant, als mensen me iets proberen aan te smeren wat ik niet wil; en ik ga me vervolgens schuldig voelen als ik nee te zeg, en dus zeg ik ja… die situatie vermijd ik liever. Ik noem het maar mijn gevoelige ik die daar dan dus gewoon niet tegen kan.
Maar grappig is dat ik nu degene ben die de mensen aanspreekt op de straat. Met onze training gaan we elke week de straat op om mensen uit te nodigen om mee te doen met onze activiteit. We probereren iets orgineels te bedenken, iets creatiefs, iets anders; wat een leuk handvat geeft om met mensen in gesprek te raken. En eerlijk gezegd was ik hoogst verbaasd dat mensen eigenlijk echt met me wilden praten. Maar misschien zegt dat meer iets over mijn eigen vooroordeel over mensen aan te spreken op straat dan het iets over hen zegt. Oke, ik denk dat het ook iets over hen zegt; dat mensen in Chili over het algemeen veel meer gericht kunnen zijn op relaties, en minder geërgerd zijn om interventies in hun leven. Onderbrekingen bestaan namelijk niet. Het is allemaal deel van wat in de planning stond, die dus niet of in ieder geval minder georganiseerd is dan de Europese.
En wat er dan op straat ontstaat; verwonderd me. (Ik vind verwonderen een mooi woord, het bevat ´wonderen´ wat iets bijzonders aanduidt.) Ik heb gesprekken over God, over zijn bestaan dan wel of niet, maar meer nog over wat Jezus daarin betekend. Want velen geloven wel in God, door veelal hun katholieke achtergrond. Maar het idee van Jezus dichtbij in het leven van elke dag omdat Hij (en Hij alleen, geen goede werken, geen heiligen of wat dan ook…) onze zonden vergeven heeft, dat idee is vaak nieuw voor hen. Hoe komen we tot zo´n gesprek midden op straat? Nou bijvoorbeeld; we hebben iemand geblindoekt op straat staan met zijn armen wijd open. Voor hem staat een bordje met de tekst;
´Vertrouw je mij? Geef me dan een knuffel !´
En als mensen dat doen, spreken we ze aan om in gesprek te gaan over de vraag ; waarom vertrouwde je hem om dat te doen ? En wie vertrouw je in je dagelijkse leven, en waarom ? We delen in het gesprek dat wij ons vertrouwen op Jezus stellen, en als daarvoor de ruimte is, leggen we uit waarom. En weetje? Afgelopen weken heb ik elke week mensen tot geloof zien komen.
Elke week voegt God nieuwe mensen aan Zijn lichaam toe. Mensen zijn zoekend, en willen graag weten hoe die extra dimentie in hun leven gevuld kan worden, hoe ze van hun schuldgevoel tegenover iedereen afkomen. En om die nood te zien, en getuige te zijn van zoveel mensen die voor het eerst bij Jezus komen… doet mij beseffen hoe belangrijk het is dat wij delen over die hoop die in ons is.
En vandaag wil ik u en jou uitdagen; met wie kan je delen vandaag over Jezus? Misschien gewoon door te vertellen wie Hij voor jou is. Schaamte kan onze grootste obstakel zijn. Maar als je die vandaag overwint, en iemand hoort van die hoop die wij kennen, en komt nu of later tot geloof… is dat het dan waard dat je niet deelt daarover? Ik denk van niet.
Bedankt voor alle bemoedigingen en gebed rondom mijn activiteiten, ik heb ze hard nodig . Liefs!
In Latijns-Amerika is dit anders. Mensen zijn in plaats van taakgericht; relatiegericht, en vinden het over het algemeen juist prettig of fijn om aangesproken te worden op straat. Iets waarvan ik kan leren, want hoe belangrijk is nou eigenlijk míjn planning, terwijl andere mensen misschien iets heel interessants te hebben vertellen? Aan de andere kant, als mensen me iets proberen aan te smeren wat ik niet wil; en ik ga me vervolgens schuldig voelen als ik nee te zeg, en dus zeg ik ja… die situatie vermijd ik liever. Ik noem het maar mijn gevoelige ik die daar dan dus gewoon niet tegen kan.
Maar grappig is dat ik nu degene ben die de mensen aanspreekt op de straat. Met onze training gaan we elke week de straat op om mensen uit te nodigen om mee te doen met onze activiteit. We probereren iets orgineels te bedenken, iets creatiefs, iets anders; wat een leuk handvat geeft om met mensen in gesprek te raken. En eerlijk gezegd was ik hoogst verbaasd dat mensen eigenlijk echt met me wilden praten. Maar misschien zegt dat meer iets over mijn eigen vooroordeel over mensen aan te spreken op straat dan het iets over hen zegt. Oke, ik denk dat het ook iets over hen zegt; dat mensen in Chili over het algemeen veel meer gericht kunnen zijn op relaties, en minder geërgerd zijn om interventies in hun leven. Onderbrekingen bestaan namelijk niet. Het is allemaal deel van wat in de planning stond, die dus niet of in ieder geval minder georganiseerd is dan de Europese.
En wat er dan op straat ontstaat; verwonderd me. (Ik vind verwonderen een mooi woord, het bevat ´wonderen´ wat iets bijzonders aanduidt.) Ik heb gesprekken over God, over zijn bestaan dan wel of niet, maar meer nog over wat Jezus daarin betekend. Want velen geloven wel in God, door veelal hun katholieke achtergrond. Maar het idee van Jezus dichtbij in het leven van elke dag omdat Hij (en Hij alleen, geen goede werken, geen heiligen of wat dan ook…) onze zonden vergeven heeft, dat idee is vaak nieuw voor hen. Hoe komen we tot zo´n gesprek midden op straat? Nou bijvoorbeeld; we hebben iemand geblindoekt op straat staan met zijn armen wijd open. Voor hem staat een bordje met de tekst;
´Vertrouw je mij? Geef me dan een knuffel !´
En als mensen dat doen, spreken we ze aan om in gesprek te gaan over de vraag ; waarom vertrouwde je hem om dat te doen ? En wie vertrouw je in je dagelijkse leven, en waarom ? We delen in het gesprek dat wij ons vertrouwen op Jezus stellen, en als daarvoor de ruimte is, leggen we uit waarom. En weetje? Afgelopen weken heb ik elke week mensen tot geloof zien komen.
Elke week voegt God nieuwe mensen aan Zijn lichaam toe. Mensen zijn zoekend, en willen graag weten hoe die extra dimentie in hun leven gevuld kan worden, hoe ze van hun schuldgevoel tegenover iedereen afkomen. En om die nood te zien, en getuige te zijn van zoveel mensen die voor het eerst bij Jezus komen… doet mij beseffen hoe belangrijk het is dat wij delen over die hoop die in ons is.
En vandaag wil ik u en jou uitdagen; met wie kan je delen vandaag over Jezus? Misschien gewoon door te vertellen wie Hij voor jou is. Schaamte kan onze grootste obstakel zijn. Maar als je die vandaag overwint, en iemand hoort van die hoop die wij kennen, en komt nu of later tot geloof… is dat het dan waard dat je niet deelt daarover? Ik denk van niet.
Bedankt voor alle bemoedigingen en gebed rondom mijn activiteiten, ik heb ze hard nodig . Liefs!
-
13 April 2015 - 14:15
Jorien:
Wat een mooie manier om tot een gesprek te komen zeg! Gods Zegen bij alle gesprekken en bij alles wat je doet, Marloes!
liefs Jorien -
14 April 2015 - 10:08
Jurgen En Liesbeth:
Dank voor je verslagje, geliefd zusje! We bidden voor je. Heb je binnenkort eens tijd en zin om te skypen? -
15 April 2015 - 16:13
Inka:
Lieve Marloes, Wat heerlijk om dit te lezen. Ik zie het al helemaal voor me. En zou wensen dat wij wat van hun mentaliteit mogen over nemen, qua tijd nemen. Succes en veel plezier in deze materie.
liefs Albert en Inka -
15 April 2015 - 23:05
Willem V.d. Lek:
Bedankt dat je ons verteld hoe de liefde van God ook in Chili mensen tot geloof brengt
Wat mooi dat je kan helpen om de mensen te laten weten dat ze op Jezus kunnen vertrouwen
We bidden voor je tot onze Heer en steunen je zoveel we kunnen -
16 April 2015 - 09:42
R.Achterveld:
Prachtig verslag, duidelijk neergezet! We spreken je gauw weer. Je maatje -
16 April 2015 - 12:17
Mirjam:
Wow, je kan het! (samen met God;-))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
