Vaste grond als vanzelfsprekendheid
Blijf op de hoogte en volg Marloes
04 Maart 2015 | Chili, Santiago de Chile
Vandaag mag ik officieel zeggen dat ik een maand in Chili zit. Ik weet het, de tijd is voorbijgevlogen! Er gebeurd ook zoveel in korte tijd, en zoveel indrukken, nieuwe gezichten, nieuwe nooit- eerder gehoorde talen, en half- en bekende talen… te veel om op te noemen. Na wat bijgekomen te zijn, mag ik me deze dagen volop richten op het programma waar ik aan meedoe. Dat wil zeggen dat ik me volledig op bijbellezen heb gestort (het doel is in 6 maanden de hele bijbel te lezen en te bestuderen), me verdiep in de relatie van God met de mensen – te beginnen bij mijn eigen relatie en daaruit voortvloeiend de relatie met anderen, en anderen met God - en voor gestoomd werd afgelopen week, op het volledig meedraaien in de projecten hier.
Bijvoorbeeld over de vele daklozen hier in Santiago; waar ik me voornamelijk mee bezig zal houden. De situatie op straat is veel complexer dan het op het eerste gezicht lijkt; verschillende achtergronden, verschillende typen mensen, verschillende hulpvragen maken het een netwerk waar ik door de workshops iets meer inzicht in mocht krijgen. Ook zijn we begonnen met het bezoeken van het dagcentrum voor daklozen hier in Santiago. Er zijn er verschillende, wij werken in een centrum die dus overdag sociale voorzieningen biedt als douchen, een bank of bed, een keuken om te koken en de beschikbaarheid van maatschappelijk werksters of eventueel een psycholoog om de kans te hebben om te werken aan maatschappelijke vooruitgang. Ons deel is echter; geestelijke en emotionele steun bieden. We bieden de mensen een praatje, een luisterend oor, ontspannen tijd door een spelletje spelen en een kop koffie met koek aan te bieden, en daarnaast willen we volgende week starten met het geven van een (aangepaste) Alpha- cursus.
Mensen hebben behoefte aan steun op alle gebieden van hun leven, ook degenen die in de straat leven hebben een achtergrond qua geloof of religie, en sommigen zelfs kennen een levende relatie met Jezus. Maar het leven op straat is geen pretje. Er is sprake van (gewapende) aanvallen, bedreiging, kou of hitte, onveiligheid en zelfs je leven kan gevaar lopen als je betrokken raakt bij de verkeerde ‘kant’. Mensen zoeken daarom naar geestelijke steun. En waar een nood is, wil OM hulp bieden; in geestelijk opzicht in de eerste plaats op dit moment. Ik kan niet wachten om jullie te vertellen over wat God daar gaat doen.
Het land Chili leren kennen is goed om te begrijpen wie de mensen zijn, en waarom. Één van de typische kenmerken van Chili zijn haar bergen en vulkanen, de corderilla del Andes genoemd, doordat twee aardplaten elkaar raken in deze regio. Dat betekend dus aardbevingen. Inmiddels heb ik er drie achter de kiezen, al zijn ze soms minder noemenswaardig omdat het episch centrum verderop lag, en de beving daardoor niet erg sterk voelde. Toch waren het bevingen met naam; 6.3 op de schaal van richter; en één van 7.3 als ik me niet vergis. Eerst dacht ik dat er een vrachtwagen langskwam, maar dat vond ik gek want ik hoorde helemaal geen vrachtwagen. En Ecuador hadden we ook aardbevingen, maar dat kwam gewoon doordat de infrastructuur slecht was en elke auto een beving veroorzaakte ;) (oke, er zijn ook een paar ‘echte’ geweest).
Toch hebben deze vrij kort geduurd. Een paar jaar geleden is er een ernstige beving geweest in Santiago waardoor erg veel schade was. Het was een minutenlange beving, één van 8.nog iets. In een soort Ontdekcentrum in Santiago over Natuur, hadden ze een soort simulatieruimte gemaakt om deze beving te ervaren. Ja, das best schokkend. Maar ik heb de emoties en de verliezen niet meegemaakt van die tijd, dus ik vond het wel leuk eigenlijk. Inmiddels heeft Santiago zich na snelle wederopbouw flink gericht op de verbetering van de structuren en constructies van de gebouwen en wegen, wat schade bij een volgende heftige beving flink zou moeten verminderen. Stiekem best een beetje ruig, in een zin stoer, zo’n land met aardbevingen?
Weet je ook weer dat gewoon rechtop staan en platte grond zonder beweging een voorrecht is.
Bijvoorbeeld over de vele daklozen hier in Santiago; waar ik me voornamelijk mee bezig zal houden. De situatie op straat is veel complexer dan het op het eerste gezicht lijkt; verschillende achtergronden, verschillende typen mensen, verschillende hulpvragen maken het een netwerk waar ik door de workshops iets meer inzicht in mocht krijgen. Ook zijn we begonnen met het bezoeken van het dagcentrum voor daklozen hier in Santiago. Er zijn er verschillende, wij werken in een centrum die dus overdag sociale voorzieningen biedt als douchen, een bank of bed, een keuken om te koken en de beschikbaarheid van maatschappelijk werksters of eventueel een psycholoog om de kans te hebben om te werken aan maatschappelijke vooruitgang. Ons deel is echter; geestelijke en emotionele steun bieden. We bieden de mensen een praatje, een luisterend oor, ontspannen tijd door een spelletje spelen en een kop koffie met koek aan te bieden, en daarnaast willen we volgende week starten met het geven van een (aangepaste) Alpha- cursus.
Mensen hebben behoefte aan steun op alle gebieden van hun leven, ook degenen die in de straat leven hebben een achtergrond qua geloof of religie, en sommigen zelfs kennen een levende relatie met Jezus. Maar het leven op straat is geen pretje. Er is sprake van (gewapende) aanvallen, bedreiging, kou of hitte, onveiligheid en zelfs je leven kan gevaar lopen als je betrokken raakt bij de verkeerde ‘kant’. Mensen zoeken daarom naar geestelijke steun. En waar een nood is, wil OM hulp bieden; in geestelijk opzicht in de eerste plaats op dit moment. Ik kan niet wachten om jullie te vertellen over wat God daar gaat doen.
Het land Chili leren kennen is goed om te begrijpen wie de mensen zijn, en waarom. Één van de typische kenmerken van Chili zijn haar bergen en vulkanen, de corderilla del Andes genoemd, doordat twee aardplaten elkaar raken in deze regio. Dat betekend dus aardbevingen. Inmiddels heb ik er drie achter de kiezen, al zijn ze soms minder noemenswaardig omdat het episch centrum verderop lag, en de beving daardoor niet erg sterk voelde. Toch waren het bevingen met naam; 6.3 op de schaal van richter; en één van 7.3 als ik me niet vergis. Eerst dacht ik dat er een vrachtwagen langskwam, maar dat vond ik gek want ik hoorde helemaal geen vrachtwagen. En Ecuador hadden we ook aardbevingen, maar dat kwam gewoon doordat de infrastructuur slecht was en elke auto een beving veroorzaakte ;) (oke, er zijn ook een paar ‘echte’ geweest).
Toch hebben deze vrij kort geduurd. Een paar jaar geleden is er een ernstige beving geweest in Santiago waardoor erg veel schade was. Het was een minutenlange beving, één van 8.nog iets. In een soort Ontdekcentrum in Santiago over Natuur, hadden ze een soort simulatieruimte gemaakt om deze beving te ervaren. Ja, das best schokkend. Maar ik heb de emoties en de verliezen niet meegemaakt van die tijd, dus ik vond het wel leuk eigenlijk. Inmiddels heeft Santiago zich na snelle wederopbouw flink gericht op de verbetering van de structuren en constructies van de gebouwen en wegen, wat schade bij een volgende heftige beving flink zou moeten verminderen. Stiekem best een beetje ruig, in een zin stoer, zo’n land met aardbevingen?
Weet je ook weer dat gewoon rechtop staan en platte grond zonder beweging een voorrecht is.
-
04 Maart 2015 - 16:44
Inka:
Hoi Marloes,
Ik liep al een paar dagen tussendoor te denken hoe zou het met haar zijn? En jawel hoor daar is haar brief weer. Leuk!
Je hebt het weer lekker druk. Wel indrukwekkend die aardbeving om mee te maken. Hier is het toch vaak een 'ver van mijn bed' gevoel en kan ik me er dan ook niet echt iets bij voorstellen. En net wat jij ook zegt, wij hebben de verliezen niet mee gemaakt.
Mooi dat je je draai wat begint te vinden. Het is ook mooi om met daklozen te werken. Maar ook daar kan het heftig zijn. Door de verhalen die je van ze hoort maar ook gewoon door hun gedrag om te overleven.
Fijn dat je zo druk bezig bent en het klinkt alsof het je wel bevalt.
Veel succes met al die indrukken en dikke knuffels.
We missen je.
liefs
Albert en Inka -
04 Maart 2015 - 21:01
Klazien:
Hallo Marloes,
Fijn om weer van je te horen.
Zegen gewenst op je werk in de projecten!
Hartelijke groet,
Klazien en familie -
05 Maart 2015 - 10:08
Jurgen:
Fijn om van je te horen!
Je begint aardig ingeburgerd te raken, zo te lezen. Neem niet teveel hooi op je vork, he Marluchi? Valkuil... Mooi dat je zoveel met de Bijbel bezig kunt zijn. Dank voor je verslag! Heel veel liefs en we bidden voor je. -
05 Maart 2015 - 15:13
Willem V. D. Lek:
Marloes,
Er zijn meer landen in de wereld waar regelmatig aardbevingen zijn
De eerste tijd op een nieuwe plek is altijd even wennen, bedankt voor je verslag
Mooi dat je daar ook mensen hebt met een levende relatie met Jezus, kun je dat delen, elkaar steunen en bemoedigen in die grote stad in dat bijzondere land
Fijn dat je zo enthousiast bent over wat God daar gaat doen, jij mag meehelpen, dat is wel bijzonder
Veel steun en Gods zegen -
06 Maart 2015 - 10:29
Lineke Noort-Visser:
Hé Marloes,
Gaaf om je verhalen te lezen. Heel veel succes en zegen daar met de projecten. Ik ben benieuwd hoe je het gaat vinden om de bijbel in zo'n korte tijd helemaal door te lezen en of je gedeeltes ontdekt die je nog nooit hebt gelezen/onthouden.
Groetjes, Lineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
